انشا درباره ماه رمضان + مقدمه و نتيجه گيري در مورد ماه رمضان
دوباره وارد ماه مبارك رمضان شده ايم، مـا مسلمانان دراين ماه روزه مي گيريم و بـه خداي خودمان نزديك تر ميشويم. ماه رمضان ماه نزول قرآن اسـت و هم چنين حضرت علي «ع» دراين ماه بـه شهادت رسيده اند. در ادامه با سايت روبكا همراه باشيد.
بهترين انشا در مورد ماه رمضان به زبان ساده
ماه رمضان ماه بندگان خداست و مـن ميخوامي در مورد ماه مبارك رمضان انشا بنويسم. در ماه رمضان بر همه ي مردم مسلمان واجب اسـت كـه در آن سي روز روزه بگيريند. يعني از اذان صبح تا اذان شب هيچ چيز نخورند و گناه نكنند و اگرنه روزه آن ها باطل مي شود. اگر كسي بـه دلايلي كسي نتواند يك يا چند رو روزه بگيرد بايد روزه‌اش را قضا كند.
البته نه تنها شكمشان بايد روزه باشد چيزي نخوريم بلكه بايد تمام اعضاي بدنمان روزه باشد؛ دست زبان چشم و گوش روزه باشد يعني دست بـه چيزهاي نجس نزنيم. چشم مان روزه باشد يعني با چشم بـه چيزهاي بد نبينيم. زبان روزه باشد يعني سعي كنيم با گوشمان فحش و چيزهاي بد نشنويم. شب‌هاي قدر در ماه رمضان اسـت. مـا در شب هاي قدر دعا ميكنيم تا خدا چيزهايي خوبي براي سال جديد مـا بنويسد.
اگر مـا يك آيه دراين ماه مبارك بخوانيم مثل اين اسـت كـه يك ختم قرآن در ماههاي ديگر اسـت. البته نماز و روزه بر بچه‌هاي كوچك واجب نيست. اما اگر بخواهند روزه بگيرند ميتوانند روزه را كله‌گنجشكي بگيرند. و اگر روزه كله گنجشكي بگيرند هم ثواب دارد و اين طوري هم بـه آرزوي شان رسيده‌اند و هم ثواب برده اند.
نتيجه گيري:
ماه رمضان ماه بزرگي اسـت. مـن با اين‌كـه كودك هستم ولي سعي ميكنم روزه بگيرم حتي اگر گرسنه شدم روزه كله گنجشكي ميگيرم كـه هم ثواب كنم و هم خدا مـن را بيشتر دوست داشته باشد.
سختي هاي روزه داري
ماه بركت زِ آسمان مي آيد / صوت خوش قرآن و اذان مي آيد. از خواب كـه بيدار مي شوي در ظلمات شبانگاه ودر مقابل سفره سحري ناگاه خودرا بيدار و هشيار مي يابي. با چشم‌هايي سرخ و خواب آلود، و در بين خواب و بيداري با بي ميلي غذا را در دهان ميگذاري. يازده ماه در ناز و نعمت و چشيدن هر نوع چرب و شيرين آزاد بوده‌اي اما از امروز يك ماه بايد دلت را روزه سرا كني.
ناگاه بانگ اذان در گوش فلك دميده مي شود و همه ي و همه ي و همه ي اينبار آماده‌اند. اذان راكه گفتند تمام روز آينده را از خاطرات سال پيش بـه ياد آوردم كـه چگونه بي‌تاب مي شدم. اما بـه راستي كـه بـه ياد آوردنش تا كي بود مانند ديدن؟ نماز راكه خواندم، دوباره بـه بستر گرم و نرم بازمي‌گردم. صبح و شايد كمي نزديك بـه ظهر كـه از خواب بر مي‌خيزم.
تقريبا ساعت يازده ظهر اسـت و مـن هيچ از روزه‌داري نميدانم. هنوز گويي زندگي ام زندگي روزهاي عادي اسـت. دقيقه‌ها و ثانيه‌ها مثل هميشه بـه سرعت مي‌دوند و مي روند و همه ي هماني هستند كـه بودند و تا ساعت ديگر نخواهند بود. سكوت زيبايي بر همه ي جا حاكم اسـت. همه ي دشواري‌ها از بعدازظهر بـه مـن روي مي‌آورند.
در روزهاي رمضان عشق و حال‌هاي روزانه مانند خورشيدي تابان در بين تابستاني داغ و سوزان در گرم‌ترين حالت خود طلوع مي كنند ودر تاريك‌ترين و نيمه جان‌ترين حالتشان در دم دم‌هاي شب غروب مي كنند و بعد از نيم ساعت دوباره جاني دگر مي گيرند و اينبار چون ماه مي شوند. بـه راستي كـه روزه در ساعات اول بهشت اسـت ولي در ساعات آخر كوه كندن اسـت.
در عصر در خانه با بي‌تابي از اين اتاق تا آن اتاق مي‌رفتم تا دقايق زود سپري شود اما دمادم غروب فقط چشمانم را بسته بودم. هر لحظه توانم نصف مي شد. زمان و بـه خصوص يك ربع مانده بـه اذان مانند يكسال مي‌گذشت. تا زماني كـه ناگاه بانگ اذان مرا زنده كرد، چشم گشودم و لبخند زدم. و اين پاياني براي ماموريتي سخت بود ولي آخرش خوش تا سحري ديگر و شروعي دوباره براي مبارزه با نفس آغاز گردد.
در ماه رمضان چه كارهايي انجام مي دهيم؟
مـن مي خواهيم دراين انشا در مورد روزه داري دراين ماه و كارهايي كـه در آن انجام مي‌دهم براي شـما انشا بنويسم. روزه گرفتن براي مـن كمي سخت اسـت اما اين ماه را خيلي دوست دارم و بـه نظرم تحمل سختي غذا نخوردن و گرسنگي و تشنگي ارزش لحظه هاي افطار را دارد كـه همه ي مـا دور سفره افطار چمع ميشويم ودر حاليكه بـه دعاهاي بعد از اذان مغرب گوش ميكنيم روزه خودرا با يك خرما و يا يك استكان چاي باز ميكنيم.
مادرم هميشه بـه مـن ياداوري ميكند كـه ماه رمضان فقط تحمل گرسنگي و تشنگي نيست بلكه در طول روزهاي اين ماه بايد بـه اين فكر كنيم كـه چگونه با روزه گرفتن انسان بهتري شويم، مثلاً بايد زبان خودرا از گناه هاي غيبت و دروغ و تهمت زدن بـه ديگران پاك نگه داريم و با چند ساعت گرسنگي، بيشتر بتوانيم افراد فقير راكه خيلي وقت ها گرسنه ميمانند درك كنيم.
مـن افطار را خيلي دوست دارم اما بيدار شدن در سحري برايم سخت اسـت چون در آن موقع ميل زيادي بـه غذا خوردن ندارم اما اگر در زمان بين افطار تا خوابيدن در خوردن زياده روي نكنيم آسان تر ميتوانيم سحري بيدار شده و يك وعده غذاي كامل بخوريم تا براي روزه گرفتن انرژي كافي داشته باشيم.
مـن در شب هاي قدر بـه همراه پدر و مادرم بـه مسجد مي‌رويم و تا سحر بيدار مي‌مانيم، ميدانم كـه شب قدر از هزار ماه بهتر اسـت و سعي ميكنم از اين شبها خوب استفاده كنم. از زماني كـه بچه بودم يادم هست كـه مادرم براي پختن غذاي افطار و سحري زحمت هاي زيادي ميكشد، او هر شب قبل از سحري زودتر از مـا از خواب بيدار مي شود و غذا را آماده ميكند.
مادرم ميگويد مـا غذاي تازه را بهتر ميتوانيم بخوريم. او سفره را مي چيند، مـا را از خواب بيدار ميكند و بعد از غذا و نماز كـه مـا مي‌خوابيم بيشتر بيدار ميماند و كارهاي باقيمانده را انجام مي‌دهد. مادرم نقش مهمي در روزه داري مـن دارد و مـن هميشه و مخصوصا در ماه رمضان از خداوند ميخواهم كـه سلامتي و عمر طولاني بـه مادرم بدهد.
نتيجه گيري:
با اين‌كـه روزه داري بخصوص در روز هاي طولاني كار سختي اسـت امام مـن هميشه وقتي ماه رمضان تمام ميشود دلم برايش تنگ ميشود چون حس و حال معنوي اين ماه را دوست دارم و اميدوارم نماز و روزه همه ي كساني كـه دراين ماه روزه دار بوده اند مقبول درگاه الهي باشد. آمين.
موضوع انشا ماه رمضان چه ماهي است؟
ماه رمضان نهمين ماه از ماههاي قمري و بهترين ماه سال اسـت. واژه رمضان از ريشه «رمض» و بـه معناي شدت تابش خورشيد بر سنگريزه اسـت.ميگويند چون بـه هنگام نامگذاري ماه هاي عربي، اين ماه در فصل گرماي تابستان قرار داشت، ماه «رمضان» ناميده شد، ولي از سوي ديگر، «رمضان» از اسماء الهي اسـت.
اين ماه ماه نزول قرآن و ماه خداوند اسـت و شب‌هاي قدر در آن قرار دارد. فضيلت ماه رمضان بسيار زياد و نامحدود اسـت.ماهه رمضان ماه خداوند، ماه نزول قرآن و از شريف‌ترين ماههاي سال اسـت. دراين ماه درهاي آسمان و بهشت گشوده و درهاي جهنم بسته مي شود، و پرستش در يكي از شب‌هاي آن « شب قدر » بهتر از پرستش هزار ماه اسـت.
رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم در خطبه شعبانيه خود درباره فضيلت و عظمت ماه رمضان فرموده اسـت: «اي بندگان خدا! ماه خدا با بركت و رحمت و آمرزش بـه سوي شـما روي آورده اسـت؛ ماهي كـه نزد خداوند بهترين ماه‌ها اسـت؛ روزهايش بهترين روزها، شب‌هايش بهترين شبها و ساعاتش بهترين ساعات اسـت.
بر مهماني خداوند فرا خوانده شديد و از جمله اهل كرامت قرار گرفتيد. دراين ماه، نفس‌هاي شـما تسبيح، خواب شـما پرستش، عمل هاي تان مقبول و دعاهايتان مستجاب اسـت.پس با نيتي درست و دلي پاكيزه، پروردگارتان را بخوانيد تا شـما را براي روزه داشتن و تلاوت قرآن توفيق دهد. بدبخت كسيي اسـت كـه از آمرزش خدا دراين ماه عظيم محروم گردد.
با گرسنگي و تشنگي دراين ماه، بـه ياد گرسنگي و تشنگي قيامت باشيد.»آن گاه پيامبر اكرم وظيفه روزه‌داران را برشمرد و از صدقه بر فقيران، احترام بـه سالخوردگان، ترحم بـه كودكان، صله ارحام، حفظ زبان و چشم و گوش از حرام، مهرباني بـه يتيمان و نيز پرستش و سجده هاي طولاني، نماز، توبه، صلوات، تلاوت قرآن و فضيلت اطعام دراين ماه سخن گفت.
انشا در مورد ماه رمضان
ماه رمضان ماهي اسـت كـه بخاطر خصوصيات آن از ديگر ماه‌ها متمايز ميشود و مهم ترين ويژگي آن روزه‌دار بودن مسلمانان دراين ماه اسـت اما روزه با هر شرايط ودر هر صورت قبول نميشود. اگر مـا ماه رمضاني را گذرانديم، شب‌هاي احيايي را گذرانديم و بعد از ماه رمضان در دل خودمان احساس كرديم كـه بر خودمان بيش از پيش از ماه رمضان مسلّط هستيم، اين علامت قبولي روزه ماست.
اما اگر ماه رمضاني گذشت و بـه پايان رسيد و بهره مـا از ماه رمضان- آنطور كـه پيغمبر اكرم فرمود كـه بعضي از مردم بهره و استفاده شان از روزه فقط گرسنگي و تشنگي اسـت- فقط اين بوده كـه يك ماه گرسنگي و تشنگي كشيديم، يك بدحالي پيدا كرديم ودر نتيجه اين بدحالي قدرت مـا بر كاركردن كمتر شد و بعد آمديم روزه را متهم كرديم كـه روزه هم شد كار در دنيا؟!
بعضي از دانش‌آموزان ميگويند مـن در تمام اين ماه رمضان قدرت درس خواندنم كم مي شود و بعضي هم كـه اهل كارهاي سخت هستند مي گويند قدرت كارم كم مي شود و توان انجام كار ندارم، پس روزه بد چيزي اسـت، اين علامت قبول نشدن روزه ماست؛ چون روزه را بايد از صميم قلب بگيريم.
درصورتي كـه اگر انسان در ماه رمضان روزه گير واقعي باشد، اگر واقعاً بـه خودش گرسنگي بدهد و همين‌طور كـه گفته شده اسـت سه وعده غذا را تبديل بـه دو وعده كند، يعني قبلاً يك صبحانه و يك ناهار و يك شام ميخورد، حالا ديگر ناهار نداشته باشد، افطارش فقط بـه اندازه يك صبحانه مختصر باشد، بعد هم سحر نه خيلي زياد بر معده تحميل كند بلكه يك غذاي متعارف بخورد.
بعد احساس ميكند كـه هم نيروي بدنياش بر كار افزايش پيدا كرده اسـت و هم نيروي روحياش بر كار خير و براي تسلط بر نفس. اين حداقل پرستش اسـت. از انچه گفتيم نتيجه مي گيريم كـه براي بهره بردن از ماه رمضان بايد بـه قلبمان مراجعه كنيم و بجاي اين‌كـه بـه ظاهر روزه و گرسنگي و تشنگي دقت داشته باشيم، بـه اين فكر كنيم كـه چگونه با روزه گرفتن تبديل بـه انساني بهتر شويم.
خاطره اي از ماه رمضان
ماه رمضان ماهي اسـت كـه با همه ي ماه‌ها فرق دارد و مـا دراين ماه روزه مي گيريم. مـن در انشاي خود قصد دارم خاطره نخستين روزي راكه روزه گرفتم، بنويسم. بچه كـه بودم همه ي ذوق و شوقم اين بود كـه سحرها با پدر و مادرم بيدار شوم و سحري بخورم. اما مادرم هميشه ضعيف و نحيف بودن مرا بهانه ميكرد و مرا براي سحري خوردن بيدار نميكرد تا اين‌كـه هفت ساله شدم و بـه مدرسه رفتم.
از همكلاسي‌هايم شنيدم كـه روزه مي گيرند، بهمين خاطر از مادرم با اصرار خواستم كـه مرا براي سحري بيدار كند. چقدر آن سفره سحري را دوست داشتم. براي نخستين بار دركنار خانواده‌ام نشستم و صداي روح بخش دعاي سحر را شنيدم. احساس مي كردم بزرگ شده‌ام. البته مادرم گفت كـه چون از بقيه كوچك‌تر هستم، نميتوانم روزه كامل بگيرم و روزه‌ام كله گنجشكي خواهد بود ولي خواهر و برادرم روزه كامل ميگرفتند.
چند روز روزه كله گنجشكي گرفتم تا اين‌كـه يك روز بالاخره قصد كردم كـه روزه كامل بگيرم. ظهر ناهار نخوردم و تشنگي و گرسنگي را تا عصر تحمل كردم. فقط چند ساعت بـه افطار مانده بود كـه تشنگي آن قدر بـه مـن فشار آورد كـه رفتم يك ليوان پر از آب خوردم. بعد از اين‌كـه تشنگي‌ام رفع شد، عذاب وجدان گرفتم و شروع كردم بـه گريه كردن! مادرم پيش مـن آمد و با مهرباني پرسيد:
«چرا گريه مي كني؟ امروز خدا از تـو خيلي راضي اسـت چون نخستين روزه كامل را گرفتي.» مـن كـه با اين حرف داغ دلم تازه‌تر شده بود، گريه‌ام شديدتر شد و با صداي بلند گريه كردم و گفتم: «مامان مـن روزم باطل شد چون آب خوردم!» مادرم با مهرباني دستي بـه سرم كشيد و گفت: «عزيزم روزت باطل نشده و تـو هنوز روزهاي چون هنوز بـه سن تكليف نرسيدي روزه‌ات قبول اسـت.
تازه اگر حواست نباشد و چيزي بخوري، بازهم روزه‌ات باطل نمي شود.» از اين حرف مادرم آن قدر خوشحال شدم كـه حد نداشت.
از اين انشا نتيجه مي گيريم كـه سراسر دوران كودكي گذشته از خاطرات تلخ و شيرين و مهر و محبت والدين و همدلي در انجام واجبات ديني درخانواده پر اسـت. همين‌طور خاطره نخستين روزه، خاطره شيرين روزي اسـت كـه ديگر هيچوقت در عمرمان تكرار نمي شود.
انشاي ادبي با موضوع ماه رمضان
ماه بركت زِ آسمان مي آيد / صوت خوش قرآن و اذان مي آيد. از خواب كـه بيدار مي شوي در ظلمات شبانگاه ودر مقابل سفره سحري ناگاه خودرا بيدار و هشيار مييابي. با چشم‌هايي سرخ و خواب آلود، و در بين خواب و بيداري با بي ميلي غذا را در دهان ميگذاري. يازده ماه در ناز و نعمت و چشيدن هر نوع چرب و شيرين آزاد بوده‌اي اما از امروز يك ماه بايد دلت را روزه‌سرا كني.
ناگاه بانگ اذان در گوش فلك دميده ميشود و همه ي و همه ي و همه ي اينبار آماده‌اند. اذان راكه گفتند تمام روز آينده را از خاطرات سال پيش بـه ياد آوردم كـه چگونه بي‌تاب ميشدم. اما بـه راستي كـه بـه ياد آوردنش تا كي بود مانند ديدن؟ نماز راكه خواندم، دوباره بـه بستر گرم و نرم بازمي‌گردم. صبح گراييده بـه ظهر كـه از خواب بر مي‌خيزم. تقريبا ساعت يازده ظهر اسـت و مـن هيچ از روزه‌داري نمي دانم.
هنوز گويي زندگي ام زندگي روزهاي عادي اسـت. دقيقه‌ها و ثانيه‌ها مثل هميشه بـه سرعت مي‌دوند و مي روند و همه ي هماني هستند كـه بودند و تا ساعت ديگر نخواهند بود. سكوت زيبايي بر همه ي جا حاكم اسـت. همه ي دشواري‌ها از بعدازظهر بـه مـن روي مي‌آورند. در روزهاي رمضان عشق و حال هاي روزانه در گرم‌ترين حالت خود طلوع مي كنند ودر تاريك ترين و نيمه جان‌ترين حالتشان در دم دم‌هاي شب غروب مي كنند.
بـه راستي كـه روزه در ساعات اول بهشت اسـت ولي در ساعات آخر كوه كندن اسـت. در عصر در خانه با بي‌تابي از اين اتاق تا آن اتاق مي‌رفتم تا دقايق زود سپري شود اما دمادم غروب فقط چشمانم را بسته بودم. هر لحظه توانم نصف مي شد. زمان و بـه خصوص يك ربع مانده بـه اذان مانند يكسال مي‌گذشت. تا زماني كـه ناگاه بانگ اذان مرا زنده كرد، چشم گشودم و لبخند زدم.
انشا ساده درباره ماه رمضان
ماه رمضان ماه مهماني خداوند اسـت و روزهاي آن با روزهاي ديگر سال تفاوت زيادي دارد. روزه گرفتن براي مـن كمي سخت اسـت اما اين ماه را خيلي دوست دارم و بـه نظرم تحمل سختي غذا نخوردن و گرسنگي و تشنگي ارزش لحظه هاي افطار را دارد كـه همه ي مـا دور سفره افطار چمع ميشويم ودر حالي‌كـه بـه دعاهاي بعد از اذان مغرب گوش ميكنيم روزه خودرا با يك خرما يا يك قاچ هندوانه و يا يك استكان چاي باز ميكنيم.
مادرم هميشه بـه مـن ياداوري ميكند كـه ماه رمضان فقط تحمل گرسنگي و تشنگي نيست بلكه در طول روزهاي اين ماه بايد بـه اين فكر كنيم كـه چگونه با روزه گرفتن انسان بهتري شويم، مثلاً بايد زبان خودرا از گناه هاي غيبت و دروغ و تهمت زدن بـه ديگران پاك نگه داريم و با چند ساعت گرسنگي، بيشتر بتوانيم افراد فقير راكه خيلي وقت ها گرسنه ميمانند درك كنيم.
مـن افطار را خيلي دوست دارم اما بيدار شدن در سحري برايم سخت اسـت چون در آن موقع ميل زيادي بـه غذا خوردن ندارم اما اگر در زمان بين افطار تا خوابيدن در خوردن زياده روي نكنيم آسان تر ميتوانيم سحري بيدار شده و يك وعده غذاي كامل بخوريم تا براي روزه گرفتن انرژي كافي داشته باشيم.
مـن در شب هاي قدر بـه همراه پدر و مادرم بـه مسجد مي‌رويم و تا سحر بيدار مي‌مانيم، ميدانم كـه شب قدر از هزار ماه بهتر اسـت و سعي ميكنم از اين شبها خوب استفاده كنم. از زماني كـه بچه بودم يادم هست كـه مادرم براي پختن غذاي افطار و سحري زحمت هاي زيادي ميكشد، او هر شب قبل از سحري زودتر از مـا از خواب بيدار مي شود و غذا را آماده ميكند چون ميگويد:
مـا غذاي تازه را بهتر ميتوانيم بخوريم. او سفره را مي چيند، مـا را از خواب بيدار ميكند و بعد از غذا و نماز كـه مـا مي‌خوابيم بيشتر بيدار ميماند و كارهاي باقيمانده را انجام مي‌دهد. مادرم نقش مهمي در روزه داري مـن دارد و مـن هميشه و مخصوصا در ماه رمضان از خداوند ميخواهم كـه سلامتي و عمر طولاني بـه مادرم بدهد.
اگر مي‌خواهيد بهرتين انشا هاي ماه رمضان با موضوع هاي متفاوت بخوانيد بر روي لينك زير وارد شد.
درس هاي ماه رمضان
خداوند در ماه پرفضيلت رمضان سفره اي پربركت مي چيند و تمامي بندگانش رابه ضيافتي بزرگ دعوت ميكند، چقدر زيباست مهمان مهماني خداوند باشي و كنار سفره اي بنشيني كـه خداوند آنرا برايت تدارك ديده اسـت اما آيا از آداب مهمان شدن در محضر خداوند چيزي مي‌دانيم و آيا شايستگي حضور در چنين مهماني را داريم؟
اگر عمري باقي بماند، رمضاني ديگر فرا برسد و مـا در صحت و سلامت كامل بـه سر ببريم يعني خداوند از مـا دعوت كرده، شايد لياقت اين مهماني را نداشته باشيم، شايد از آداب مهماني اش چيز زيادي ندانيم، اما او از مـا دعوت ميكند ودر همين رمضان هايي كـه مي آيد و مي‌رود آداب مهماني اش رابه مـا ياد خواهد داد.
رمضان تمرين اسـت، تمرين تسليم، از خود گذشتن، دل بريدن از غرايز انساني، تمرين گناه نكردن، تمرين استغفار و توبه كردن و شايسته و لايق مهماني خدا شدن بخود مـا بستگي دارد كـه رمضان بگذرد و بتوانيم ازآن چـه ياد گرفته ايم بـه خوبي در روزهاي ديگر سال استفاده كنيم.
فقيران را بهتر درك كنيم، با مردم مهربان تر برخورد كنيم، اعضاي بدن را از گناه كردن دور نگه داريم و چشم ها را ازآن چـه نبايد ديد، دستها را ازآن چـه نبايد كرد، زبان را ازآن چـه نبايد گفت و گوش ها ار ازآن چـه نبايد شنيد برحذر داريم. بيا رمضان امسال را دريابيم و توفيق حضور را از دست ندهيم كـه بسياري در رمضان هاي قبل بودند و امسال در بين مـا حضور ندارند و بسياري امسال هستند و سال ديگر نخواهند بود…
انشا چرا روزه مي گيريم؟
انشاي خودرا با نام او آغاز ميكنم كـه بخشنده گناهان و پناه بندگان عاصي اسـت. نمي‌خواهم دراين انشا مورد حس زيباي كنار هم بودن سر سفره افطار با شـما سخن بگويم، چون بعيد ميدانم هدف روزه دور هم بودن و خوردن افطاري هاي مفصل باشد.
نمي‌خواهم در مورد معنويت سحرگاهان با شـما بگويم، چون حتي مـا روزه داران هم بيشتر از درك معنويت سحرگاهي درگير خوردن سحري عجله اي و بعد هم خوابيدن هستيم. نمي خواهم از خواص كاملا علمي روزه روي بدن انسان كـه حتي پزشكان هم بـه آن معترف هستند با شـما بگويم چون باور نمي كنم خدا براي اين روزه رابه مـا واجب كرده باشد كـه بدنمان سالم تر و قويتر باشد.
نمي خواهم از ضرورت درك فقر و گرسنگي بگويم ، چون حتي وقتي روزه دار هستيم حال گرسنگان را متوجه نمي شويم چون مطمئن هستيم بعد از افطار يك عالمه خوراكي خوشمزه در انتظار ماست. مـا حتي در ماه رمضان هم حال فقرا و گرسنگاني كـه روزها را تنها با نان خالي سپري ميكنند درك نمي كنيم ،چون سفره هاي رنگارنگ و متنوع افطار و سحر مـا شباهتي بـه سفره هاي خالي فقرا ندارد.
ممكن اسـت هر كس براي اين سوال پاسخي داشته باشد… مـن روزه ميگيرم چون خداوند روزه داري را بر مـن واجب كرده اسـت، روزه ميگيرم كـه حتي يك‌بار درسال هم كـه شده افساري بـه نفس ياغي و طغيانگرم كـه مدام با هوس هايش مرا بـه سويي مي راند بزنم. حداقل چند ساعت در روز انسان تر بودن را تمرين كنم. مي توانم شكيبا تر باشم، كمتر دروغ بگويم، غيبت كنم، سوگند الكي بخورم و…
بيشتر حواسم بـه خدا باشد و حتي ذره اي هم كـه شده انسان بهتري باشم… براي مـن روزه داري تمرين سختي كشيدن براي بهتر شدن اسـت. مهم نيست اين روزه روي جسمم ، معده و قلب و روده وكبدم اثر خوبي دارد يا نه ، اينبار مهم روح مـن اسـت . اين‌كـه يك ماه درسال هم شده اولويت بجاي جسم و خورد و خوراك و لذت هايش… روح خسته ام باشد..
مـن دراين ماه ميخواهم كمي بـه داد روحم برسم… كـه حتي با خواندن چند آيه كوتاه از قرآن سيراب شود، با انجام دادن يك كار خير كوچك مهربان تر شود و با تمرين صبر و شكيبايي بزرگتر شود. در پايان بايد بگويم كـه ميدانم احتمالا نميتوانم بـه هميه اين‌ها برسم اما خوب تمرين كردن هيچوقت بي اثر نيست و روزه گرفتن تمرين بندگي خداست.
انشا درباره ماه رمضان + مقدمه و نتيجه گيري در مورد ماه رمضان
گردآوري و بازنويسي: بخش سرگرمي روبكا
منبع: پارس ناز
انشا درباره ماه رمضان + مقدمه و نتيجه گيري در مورد ماه رمضان
دوباره وارد ماه مبارك رمضان شده ايم، مـا مسلمانان دراين ماه روزه مي گيريم و بـه خداي خودمان نزديك تر ميشويم. ماه رمضان ماه نزول قرآن اسـت و هم چنين حضرت علي «ع» دراين ماه بـه شهادت رسيده اند. در ادامه با سايت روبكا همراه باشيد.
بهترين انشا در مورد ماه رمضان به زبان ساده
ماه رمضان ماه بندگان خداست و مـن ميخوامي در مورد ماه مبارك رمضان انشا بنويسم. در ماه رمضان بر همه ي مردم مسلمان واجب اسـت كـه در آن سي روز روزه بگيريند. يعني از اذان صبح تا اذان شب هيچ چيز نخورند و گناه نكنند و اگرنه روزه آن ها باطل مي شود. اگر كسي بـه دلايلي كسي نتواند يك يا چند رو روزه بگيرد بايد روزه‌اش را قضا كند.
البته نه تنها شكمشان بايد روزه باشد چيزي نخوريم بلكه بايد تمام اعضاي بدنمان روزه باشد؛ دست زبان چشم و گوش روزه باشد يعني دست بـه چيزهاي نجس نزنيم. چشم مان روزه باشد يعني با چشم بـه چيزهاي بد نبينيم. زبان روزه باشد يعني سعي كنيم با گوشمان فحش و چيزهاي بد نشنويم. شب‌هاي قدر در ماه رمضان اسـت. مـا در شب هاي قدر دعا ميكنيم تا خدا چيزهايي خوبي براي سال جديد مـا بنويسد.
اگر مـا يك آيه دراين ماه مبارك بخوانيم مثل اين اسـت كـه يك ختم قرآن در ماههاي ديگر اسـت. البته نماز و روزه بر بچه‌هاي كوچك واجب نيست. اما اگر بخواهند روزه بگيرند ميتوانند روزه را كله‌گنجشكي بگيرند. و اگر روزه كله گنجشكي بگيرند هم ثواب دارد و اين طوري هم بـه آرزوي شان رسيده‌اند و هم ثواب برده اند.
نتيجه گيري:
ماه رمضان ماه بزرگي اسـت. مـن با اين‌كـه كودك هستم ولي سعي ميكنم روزه بگيرم حتي اگر گرسنه شدم روزه كله گنجشكي ميگيرم كـه هم ثواب كنم و هم خدا مـن را بيشتر دوست داشته باشد.
سختي هاي روزه داري
ماه بركت زِ آسمان مي آيد / صوت خوش قرآن و اذان مي آيد. از خواب كـه بيدار مي شوي در ظلمات شبانگاه ودر مقابل سفره سحري ناگاه خودرا بيدار و هشيار مي يابي. با چشم‌هايي سرخ و خواب آلود، و در بين خواب و بيداري با بي ميلي غذا را در دهان ميگذاري. يازده ماه در ناز و نعمت و چشيدن هر نوع چرب و شيرين آزاد بوده‌اي اما از امروز يك ماه بايد دلت را روزه سرا كني.
ناگاه بانگ اذان در گوش فلك دميده مي شود و همه ي و همه ي و همه ي اينبار آماده‌اند. اذان راكه گفتند تمام روز آينده را از خاطرات سال پيش بـه ياد آوردم كـه چگونه بي‌تاب مي شدم. اما بـه راستي كـه بـه ياد آوردنش تا كي بود مانند ديدن؟ نماز راكه خواندم، دوباره بـه بستر گرم و نرم بازمي‌گردم. صبح و شايد كمي نزديك بـه ظهر كـه از خواب بر مي‌خيزم.
تقريبا ساعت يازده ظهر اسـت و مـن هيچ از روزه‌داري نميدانم. هنوز گويي زندگي ام زندگي روزهاي عادي اسـت. دقيقه‌ها و ثانيه‌ها مثل هميشه بـه سرعت مي‌دوند و مي روند و همه ي هماني هستند كـه بودند و تا ساعت ديگر نخواهند بود. سكوت زيبايي بر همه ي جا حاكم اسـت. همه ي دشواري‌ها از بعدازظهر بـه مـن روي مي‌آورند.
در روزهاي رمضان عشق و حال‌هاي روزانه مانند خورشيدي تابان در بين تابستاني داغ و سوزان در گرم‌ترين حالت خود طلوع مي كنند ودر تاريك‌ترين و نيمه جان‌ترين حالتشان در دم دم‌هاي شب غروب مي كنند و بعد از نيم ساعت دوباره جاني دگر مي گيرند و اينبار چون ماه مي شوند. بـه راستي كـه روزه در ساعات اول بهشت اسـت ولي در ساعات آخر كوه كندن اسـت.
در عصر در خانه با بي‌تابي از اين اتاق تا آن اتاق مي‌رفتم تا دقايق زود سپري شود اما دمادم غروب فقط چشمانم را بسته بودم. هر لحظه توانم نصف مي شد. زمان و بـه خصوص يك ربع مانده بـه اذان مانند يكسال مي‌گذشت. تا زماني كـه ناگاه بانگ اذان مرا زنده كرد، چشم گشودم و لبخند زدم. و اين پاياني براي ماموريتي سخت بود ولي آخرش خوش تا سحري ديگر و شروعي دوباره براي مبارزه با نفس آغاز گردد.
در ماه رمضان چه كارهايي انجام مي دهيم؟
مـن مي خواهيم دراين انشا در مورد روزه داري دراين ماه و كارهايي كـه در آن انجام مي‌دهم براي شـما انشا بنويسم. روزه گرفتن براي مـن كمي سخت اسـت اما اين ماه را خيلي دوست دارم و بـه نظرم تحمل سختي غذا نخوردن و گرسنگي و تشنگي ارزش لحظه هاي افطار را دارد كـه همه ي مـا دور سفره افطار چمع ميشويم ودر حاليكه بـه دعاهاي بعد از اذان مغرب گوش ميكنيم روزه خودرا با يك خرما و يا يك استكان چاي باز ميكنيم.
مادرم هميشه بـه مـن ياداوري ميكند كـه ماه رمضان فقط تحمل گرسنگي و تشنگي نيست بلكه در طول روزهاي اين ماه بايد بـه اين فكر كنيم كـه چگونه با روزه گرفتن انسان بهتري شويم، مثلاً بايد زبان خودرا از گناه هاي غيبت و دروغ و تهمت زدن بـه ديگران پاك نگه داريم و با چند ساعت گرسنگي، بيشتر بتوانيم افراد فقير راكه خيلي وقت ها گرسنه ميمانند درك كنيم.
مـن افطار را خيلي دوست دارم اما بيدار شدن در سحري برايم سخت اسـت چون در آن موقع ميل زيادي بـه غذا خوردن ندارم اما اگر در زمان بين افطار تا خوابيدن در خوردن زياده روي نكنيم آسان تر ميتوانيم سحري بيدار شده و يك وعده غذاي كامل بخوريم تا براي روزه گرفتن انرژي كافي داشته باشيم.
مـن در شب هاي قدر بـه همراه پدر و مادرم بـه مسجد مي‌رويم و تا سحر بيدار مي‌مانيم، ميدانم كـه شب قدر از هزار ماه بهتر اسـت و سعي ميكنم از اين شبها خوب استفاده كنم. از زماني كـه بچه بودم يادم هست كـه مادرم براي پختن غذاي افطار و سحري زحمت هاي زيادي ميكشد، او هر شب قبل از سحري زودتر از مـا از خواب بيدار مي شود و غذا را آماده ميكند.
مادرم ميگويد مـا غذاي تازه را بهتر ميتوانيم بخوريم. او سفره را مي چيند، مـا را از خواب بيدار ميكند و بعد از غذا و نماز كـه مـا مي‌خوابيم بيشتر بيدار ميماند و كارهاي باقيمانده را انجام مي‌دهد. مادرم نقش مهمي در روزه داري مـن دارد و مـن هميشه و مخصوصا در ماه رمضان از خداوند ميخواهم كـه سلامتي و عمر طولاني بـه مادرم بدهد.
نتيجه گيري:
با اين‌كـه روزه داري بخصوص در روز هاي طولاني كار سختي اسـت امام مـن هميشه وقتي ماه رمضان تمام ميشود دلم برايش تنگ ميشود چون حس و حال معنوي اين ماه را دوست دارم و اميدوارم نماز و روزه همه ي كساني كـه دراين ماه روزه دار بوده اند مقبول درگاه الهي باشد. آمين.
موضوع انشا ماه رمضان چه ماهي است؟
ماه رمضان نهمين ماه از ماههاي قمري و بهترين ماه سال اسـت. واژه رمضان از ريشه «رمض» و بـه معناي شدت تابش خورشيد بر سنگريزه اسـت.ميگويند چون بـه هنگام نامگذاري ماه هاي عربي، اين ماه در فصل گرماي تابستان قرار داشت، ماه «رمضان» ناميده شد، ولي از سوي ديگر، «رمضان» از اسماء الهي اسـت.
اين ماه ماه نزول قرآن و ماه خداوند اسـت و شب‌هاي قدر در آن قرار دارد. فضيلت ماه رمضان بسيار زياد و نامحدود اسـت.ماهه رمضان ماه خداوند، ماه نزول قرآن و از شريف‌ترين ماههاي سال اسـت. دراين ماه درهاي آسمان و بهشت گشوده و درهاي جهنم بسته مي شود، و پرستش در يكي از شب‌هاي آن « شب قدر » بهتر از پرستش هزار ماه اسـت.
رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم در خطبه شعبانيه خود درباره فضيلت و عظمت ماه رمضان فرموده اسـت: «اي بندگان خدا! ماه خدا با بركت و رحمت و آمرزش بـه سوي شـما روي آورده اسـت؛ ماهي كـه نزد خداوند بهترين ماه‌ها اسـت؛ روزهايش بهترين روزها، شب‌هايش بهترين شبها و ساعاتش بهترين ساعات اسـت.
بر مهماني خداوند فرا خوانده شديد و از جمله اهل كرامت قرار گرفتيد. دراين ماه، نفس‌هاي شـما تسبيح، خواب شـما پرستش، عمل هاي تان مقبول و دعاهايتان مستجاب اسـت.پس با نيتي درست و دلي پاكيزه، پروردگارتان را بخوانيد تا شـما را براي روزه داشتن و تلاوت قرآن توفيق دهد. بدبخت كسيي اسـت كـه از آمرزش خدا دراين ماه عظيم محروم گردد.
با گرسنگي و تشنگي دراين ماه، بـه ياد گرسنگي و تشنگي قيامت باشيد.»آن گاه پيامبر اكرم وظيفه روزه‌داران را برشمرد و از صدقه بر فقيران، احترام بـه سالخوردگان، ترحم بـه كودكان، صله ارحام، حفظ زبان و چشم و گوش از حرام، مهرباني بـه يتيمان و نيز پرستش و سجده هاي طولاني، نماز، توبه، صلوات، تلاوت قرآن و فضيلت اطعام دراين ماه سخن گفت.
انشا در مورد ماه رمضان
ماه رمضان ماهي اسـت كـه بخاطر خصوصيات آن از ديگر ماه‌ها متمايز ميشود و مهم ترين ويژگي آن روزه‌دار بودن مسلمانان دراين ماه اسـت اما روزه با هر شرايط ودر هر صورت قبول نميشود. اگر مـا ماه رمضاني را گذرانديم، شب‌هاي احيايي را گذرانديم و بعد از ماه رمضان در دل خودمان احساس كرديم كـه بر خودمان بيش از پيش از ماه رمضان مسلّط هستيم، اين علامت قبولي روزه ماست.
اما اگر ماه رمضاني گذشت و بـه پايان رسيد و بهره مـا از ماه رمضان- آنطور كـه پيغمبر اكرم فرمود كـه بعضي از مردم بهره و استفاده شان از روزه فقط گرسنگي و تشنگي اسـت- فقط اين بوده كـه يك ماه گرسنگي و تشنگي كشيديم، يك بدحالي پيدا كرديم ودر نتيجه اين بدحالي قدرت مـا بر كاركردن كمتر شد و بعد آمديم روزه را متهم كرديم كـه روزه هم شد كار در دنيا؟!
بعضي از دانش‌آموزان ميگويند مـن در تمام اين ماه رمضان قدرت درس خواندنم كم مي شود و بعضي هم كـه اهل كارهاي سخت هستند مي گويند قدرت كارم كم مي شود و توان انجام كار ندارم، پس روزه بد چيزي اسـت، اين علامت قبول نشدن روزه ماست؛ چون روزه را بايد از صميم قلب بگيريم.
درصورتي كـه اگر انسان در ماه رمضان روزه گير واقعي باشد، اگر واقعاً بـه خودش گرسنگي بدهد و همين‌طور كـه گفته شده اسـت سه وعده غذا را تبديل بـه دو وعده كند، يعني قبلاً يك صبحانه و يك ناهار و يك شام ميخورد، حالا ديگر ناهار نداشته باشد، افطارش فقط بـه اندازه يك صبحانه مختصر باشد، بعد هم سحر نه خيلي زياد بر معده تحميل كند بلكه يك غذاي متعارف بخورد.
بعد احساس ميكند كـه هم نيروي بدنياش بر كار افزايش پيدا كرده اسـت و هم نيروي روحياش بر كار خير و براي تسلط بر نفس. اين حداقل پرستش اسـت. از انچه گفتيم نتيجه مي گيريم كـه براي بهره بردن از ماه رمضان بايد بـه قلبمان مراجعه كنيم و بجاي اين‌كـه بـه ظاهر روزه و گرسنگي و تشنگي دقت داشته باشيم، بـه اين فكر كنيم كـه چگونه با روزه گرفتن تبديل بـه انساني بهتر شويم.
خاطره اي از ماه رمضان
ماه رمضان ماهي اسـت كـه با همه ي ماه‌ها فرق دارد و مـا دراين ماه روزه مي گيريم. مـن در انشاي خود قصد دارم خاطره نخستين روزي راكه روزه گرفتم، بنويسم. بچه كـه بودم همه ي ذوق و شوقم اين بود كـه سحرها با پدر و مادرم بيدار شوم و سحري بخورم. اما مادرم هميشه ضعيف و نحيف بودن مرا بهانه ميكرد و مرا براي سحري خوردن بيدار نميكرد تا اين‌كـه هفت ساله شدم و بـه مدرسه رفتم.
از همكلاسي‌هايم شنيدم كـه روزه مي گيرند، بهمين خاطر از مادرم با اصرار خواستم كـه مرا براي سحري بيدار كند. چقدر آن سفره سحري را دوست داشتم. براي نخستين بار دركنار خانواده‌ام نشستم و صداي روح بخش دعاي سحر را شنيدم. احساس مي كردم بزرگ شده‌ام. البته مادرم گفت كـه چون از بقيه كوچك‌تر هستم، نميتوانم روزه كامل بگيرم و روزه‌ام كله گنجشكي خواهد بود ولي خواهر و برادرم روزه كامل ميگرفتند.
چند روز روزه كله گنجشكي گرفتم تا اين‌كـه يك روز بالاخره قصد كردم كـه روزه كامل بگيرم. ظهر ناهار نخوردم و تشنگي و گرسنگي را تا عصر تحمل كردم. فقط چند ساعت بـه افطار مانده بود كـه تشنگي آن قدر بـه مـن فشار آورد كـه رفتم يك ليوان پر از آب خوردم. بعد از اين‌كـه تشنگي‌ام رفع شد، عذاب وجدان گرفتم و شروع كردم بـه گريه كردن! مادرم پيش مـن آمد و با مهرباني پرسيد:
«چرا گريه مي كني؟ امروز خدا از تـو خيلي راضي اسـت چون نخستين روزه كامل را گرفتي.» مـن كـه با اين حرف داغ دلم تازه‌تر شده بود، گريه‌ام شديدتر شد و با صداي بلند گريه كردم و گفتم: «مامان مـن روزم باطل شد چون آب خوردم!» مادرم با مهرباني دستي بـه سرم كشيد و گفت: «عزيزم روزت باطل نشده و تـو هنوز روزهاي چون هنوز بـه سن تكليف نرسيدي روزه‌ات قبول اسـت.
تازه اگر حواست نباشد و چيزي بخوري، بازهم روزه‌ات باطل نمي شود.» از اين حرف مادرم آن قدر خوشحال شدم كـه حد نداشت.
از اين انشا نتيجه مي گيريم كـه سراسر دوران كودكي گذشته از خاطرات تلخ و شيرين و مهر و محبت والدين و همدلي در انجام واجبات ديني درخانواده پر اسـت. همين‌طور خاطره نخستين روزه، خاطره شيرين روزي اسـت كـه ديگر هيچوقت در عمرمان تكرار نمي شود.
انشاي ادبي با موضوع ماه رمضان
ماه بركت زِ آسمان مي آيد / صوت خوش قرآن و اذان مي آيد. از خواب كـه بيدار مي شوي در ظلمات شبانگاه ودر مقابل سفره سحري ناگاه خودرا بيدار و هشيار مييابي. با چشم‌هايي سرخ و خواب آلود، و در بين خواب و بيداري با بي ميلي غذا را در دهان ميگذاري. يازده ماه در ناز و نعمت و چشيدن هر نوع چرب و شيرين آزاد بوده‌اي اما از امروز يك ماه بايد دلت را روزه‌سرا كني.
ناگاه بانگ اذان در گوش فلك دميده ميشود و همه ي و همه ي و همه ي اينبار آماده‌اند. اذان راكه گفتند تمام روز آينده را از خاطرات سال پيش بـه ياد آوردم كـه چگونه بي‌تاب ميشدم. اما بـه راستي كـه بـه ياد آوردنش تا كي بود مانند ديدن؟ نماز راكه خواندم، دوباره بـه بستر گرم و نرم بازمي‌گردم. صبح گراييده بـه ظهر كـه از خواب بر مي‌خيزم. تقريبا ساعت يازده ظهر اسـت و مـن هيچ از روزه‌داري نمي دانم.
هنوز گويي زندگي ام زندگي روزهاي عادي اسـت. دقيقه‌ها و ثانيه‌ها مثل هميشه بـه سرعت مي‌دوند و مي روند و همه ي هماني هستند كـه بودند و تا ساعت ديگر نخواهند بود. سكوت زيبايي بر همه ي جا حاكم اسـت. همه ي دشواري‌ها از بعدازظهر بـه مـن روي مي‌آورند. در روزهاي رمضان عشق و حال هاي روزانه در گرم‌ترين حالت خود طلوع مي كنند ودر تاريك ترين و نيمه جان‌ترين حالتشان در دم دم‌هاي شب غروب مي كنند.
بـه راستي كـه روزه در ساعات اول بهشت اسـت ولي در ساعات آخر كوه كندن اسـت. در عصر در خانه با بي‌تابي از اين اتاق تا آن اتاق مي‌رفتم تا دقايق زود سپري شود اما دمادم غروب فقط چشمانم را بسته بودم. هر لحظه توانم نصف مي شد. زمان و بـه خصوص يك ربع مانده بـه اذان مانند يكسال مي‌گذشت. تا زماني كـه ناگاه بانگ اذان مرا زنده كرد، چشم گشودم و لبخند زدم.
انشا ساده درباره ماه رمضان
ماه رمضان ماه مهماني خداوند اسـت و روزهاي آن با روزهاي ديگر سال تفاوت زيادي دارد. روزه گرفتن براي مـن كمي سخت اسـت اما اين ماه را خيلي دوست دارم و بـه نظرم تحمل سختي غذا نخوردن و گرسنگي و تشنگي ارزش لحظه هاي افطار را دارد كـه همه ي مـا دور سفره افطار چمع ميشويم ودر حالي‌كـه بـه دعاهاي بعد از اذان مغرب گوش ميكنيم روزه خودرا با يك خرما يا يك قاچ هندوانه و يا يك استكان چاي باز ميكنيم.
مادرم هميشه بـه مـن ياداوري ميكند كـه ماه رمضان فقط تحمل گرسنگي و تشنگي نيست بلكه در طول روزهاي اين ماه بايد بـه اين فكر كنيم كـه چگونه با روزه گرفتن انسان بهتري شويم، مثلاً بايد زبان خودرا از گناه هاي غيبت و دروغ و تهمت زدن بـه ديگران پاك نگه داريم و با چند ساعت گرسنگي، بيشتر بتوانيم افراد فقير راكه خيلي وقت ها گرسنه ميمانند درك كنيم.
مـن افطار را خيلي دوست دارم اما بيدار شدن در سحري برايم سخت اسـت چون در آن موقع ميل زيادي بـه غذا خوردن ندارم اما اگر در زمان بين افطار تا خوابيدن در خوردن زياده روي نكنيم آسان تر ميتوانيم سحري بيدار شده و يك وعده غذاي كامل بخوريم تا براي روزه گرفتن انرژي كافي داشته باشيم.
مـن در شب هاي قدر بـه همراه پدر و مادرم بـه مسجد مي‌رويم و تا سحر بيدار مي‌مانيم، ميدانم كـه شب قدر از هزار ماه بهتر اسـت و سعي ميكنم از اين شبها خوب استفاده كنم. از زماني كـه بچه بودم يادم هست كـه مادرم براي پختن غذاي افطار و سحري زحمت هاي زيادي ميكشد، او هر شب قبل از سحري زودتر از مـا از خواب بيدار مي شود و غذا را آماده ميكند چون ميگويد:
مـا غذاي تازه را بهتر ميتوانيم بخوريم. او سفره را مي چيند، مـا را از خواب بيدار ميكند و بعد از غذا و نماز كـه مـا مي‌خوابيم بيشتر بيدار ميماند و كارهاي باقيمانده را انجام مي‌دهد. مادرم نقش مهمي در روزه داري مـن دارد و مـن هميشه و مخصوصا در ماه رمضان از خداوند ميخواهم كـه سلامتي و عمر طولاني بـه مادرم بدهد.
اگر مي‌خواهيد بهرتين انشا هاي ماه رمضان با موضوع هاي متفاوت بخوانيد بر روي لينك زير وارد شد.
درس هاي ماه رمضان
خداوند در ماه پرفضيلت رمضان سفره اي پربركت مي چيند و تمامي بندگانش رابه ضيافتي بزرگ دعوت ميكند، چقدر زيباست مهمان مهماني خداوند باشي و كنار سفره اي بنشيني كـه خداوند آنرا برايت تدارك ديده اسـت اما آيا از آداب مهمان شدن در محضر خداوند چيزي مي‌دانيم و آيا شايستگي حضور در چنين مهماني را داريم؟
اگر عمري باقي بماند، رمضاني ديگر فرا برسد و مـا در صحت و سلامت كامل بـه سر ببريم يعني خداوند از مـا دعوت كرده، شايد لياقت اين مهماني را نداشته باشيم، شايد از آداب مهماني اش چيز زيادي ندانيم، اما او از مـا دعوت ميكند ودر همين رمضان هايي كـه مي آيد و مي‌رود آداب مهماني اش رابه مـا ياد خواهد داد.
رمضان تمرين اسـت، تمرين تسليم، از خود گذشتن، دل بريدن از غرايز انساني، تمرين گناه نكردن، تمرين استغفار و توبه كردن و شايسته و لايق مهماني خدا شدن بخود مـا بستگي دارد كـه رمضان بگذرد و بتوانيم ازآن چـه ياد گرفته ايم بـه خوبي در روزهاي ديگر سال استفاده كنيم.
فقيران را بهتر درك كنيم، با مردم مهربان تر برخورد كنيم، اعضاي بدن را از گناه كردن دور نگه داريم و چشم ها را ازآن چـه نبايد ديد، دستها را ازآن چـه نبايد كرد، زبان را ازآن چـه نبايد گفت و گوش ها ار ازآن چـه نبايد شنيد برحذر داريم. بيا رمضان امسال را دريابيم و توفيق حضور را از دست ندهيم كـه بسياري در رمضان هاي قبل بودند و امسال در بين مـا حضور ندارند و بسياري امسال هستند و سال ديگر نخواهند بود…
انشا چرا روزه مي گيريم؟
انشاي خودرا با نام او آغاز ميكنم كـه بخشنده گناهان و پناه بندگان عاصي اسـت. نمي‌خواهم دراين انشا مورد حس زيباي كنار هم بودن سر سفره افطار با شـما سخن بگويم، چون بعيد ميدانم هدف روزه دور هم بودن و خوردن افطاري هاي مفصل باشد.
نمي‌خواهم در مورد معنويت سحرگاهان با شـما بگويم، چون حتي مـا روزه داران هم بيشتر از درك معنويت سحرگاهي درگير خوردن سحري عجله اي و بعد هم خوابيدن هستيم. نمي خواهم از خواص كاملا علمي روزه روي بدن انسان كـه حتي پزشكان هم بـه آن معترف هستند با شـما بگويم چون باور نمي كنم خدا براي اين روزه رابه مـا واجب كرده باشد كـه بدنمان سالم تر و قويتر باشد.
نمي خواهم از ضرورت درك فقر و گرسنگي بگويم ، چون حتي وقتي روزه دار هستيم حال گرسنگان را متوجه نمي شويم چون مطمئن هستيم بعد از افطار يك عالمه خوراكي خوشمزه در انتظار ماست. مـا حتي در ماه رمضان هم حال فقرا و گرسنگاني كـه روزها را تنها با نان خالي سپري ميكنند درك نمي كنيم ،چون سفره هاي رنگارنگ و متنوع افطار و سحر مـا شباهتي بـه سفره هاي خالي فقرا ندارد.
ممكن اسـت هر كس براي اين سوال پاسخي داشته باشد… مـن روزه ميگيرم چون خداوند روزه داري را بر مـن واجب كرده اسـت، روزه ميگيرم كـه حتي يك‌بار درسال هم كـه شده افساري بـه نفس ياغي و طغيانگرم كـه مدام با هوس هايش مرا بـه سويي مي راند بزنم. حداقل چند ساعت در روز انسان تر بودن را تمرين كنم. مي توانم شكيبا تر باشم، كمتر دروغ بگويم، غيبت كنم، سوگند الكي بخورم و…
بيشتر حواسم بـه خدا باشد و حتي ذره اي هم كـه شده انسان بهتري باشم… براي مـن روزه داري تمرين سختي كشيدن براي بهتر شدن اسـت. مهم نيست اين روزه روي جسمم ، معده و قلب و روده وكبدم اثر خوبي دارد يا نه ، اينبار مهم روح مـن اسـت . اين‌كـه يك ماه درسال هم شده اولويت بجاي جسم و خورد و خوراك و لذت هايش… روح خسته ام باشد..
مـن دراين ماه ميخواهم كمي بـه داد روحم برسم… كـه حتي با خواندن چند آيه كوتاه از قرآن سيراب شود، با انجام دادن يك كار خير كوچك مهربان تر شود و با تمرين صبر و شكيبايي بزرگتر شود. در پايان بايد بگويم كـه ميدانم احتمالا نميتوانم بـه هميه اين‌ها برسم اما خوب تمرين كردن هيچوقت بي اثر نيست و روزه گرفتن تمرين بندگي خداست.
انشا درباره ماه رمضان + مقدمه و نتيجه گيري در مورد ماه رمضان
گردآوري و بازنويسي: بخش سرگرمي روبكا
بیوگرافی مه لقا باقری